Onderwijs aan kinderen van voorschoolse leeftijd

In deze moeilijke maar interessante periode, wanneer een kind van een baby in een kleuterschool verandert, is de vorming van zijn persoonlijkheid, houding ten opzichte van de wereld om hem heen en zijn eigen acties in volle gang. Ouderschap van kinderen van deze leeftijd is een cruciaal en moeilijk moment voor ouders die een gelukkig en intelligent persoon willen opvoeden. Op deze leeftijd wordt de basis van de persoonlijkheid gelegd, waarop het karakter, de vaardigheden en vaardigheden van het kind zich zullen ontwikkelen.

Kenmerken van het onderwijs aan kleuters

Het proces van het opvoeden van een kind op deze leeftijd verloopt in twee richtingen:

• Persoonlijkheidsontwikkeling;
• Voorbereiding op school.

Men kan niet anders dan overeenkomen dat opvoeding benaderingen vanuit beide gezichtspunten zou moeten omvatten. Het is belangrijk om het kind goede dingen te leren en karaktereigenschappen te ontwikkelen, en hem voor te bereiden op het schoolleven, verantwoordelijkheid en sociale vaardigheden bij te brengen.

Psychologische kenmerken

In het ouderschap passen ouders meestal drie psychologische basismodellen toe. Meestal worden ze afzonderlijk van elkaar gebruikt, maar elk model heeft zijn voor- en nadelen.

Autoritair model het is duidelijk te zien wanneer de ouder een geschikt resultaat voor het kind wil bereiken, door zijn mening boven de mening van het kind te stellen. Ongehoorzaamheid of falen van het kind wordt gestraft en juiste acties worden goedgekeurd. De voordelen van dit model zijn onder meer:

• Een duidelijk begrip van de instructies van het kind door de ouder;
• Een volledig begrip van de verantwoordelijkheid voor hun acties en de gevolgen van onjuiste taakuitvoering

Er zijn veel meer minnen, en hun gevolgen zijn zeer tastbaar:

• Gewend aan het autoritarisme van de ouder, aanvaardt het kind zijn mening over geloof en houdt op met zijn eigen hoofd te denken;
• De actie van het autoritaire model geeft aanleiding tot angst voor het kind in relatie tot ouders;
• Het kind wordt geen initiatief en imiteert de gedragspatronen van ouders.

Inductieve methode - tijdens het onderwijs vindt communicatie plaats met het kind, waarbij de oplossing voor het probleem met hem is. Het kind leert beslissingen te nemen en conclusies te trekken, en neemt ook een deel van de verantwoordelijkheid op zich. De voordelen van de inductieve methode zijn onder meer:

• Vroege ontwikkeling van verantwoordelijkheid;
• Het kind begint snel te leren denken en voor zichzelf denken;
• Het kind neemt het initiatief;
• Het blijkt meer voorbereid te zijn op het leven.

Inductie heeft verschillende nadelen:

• Een complexe en subtiele benadering om te gebruiken - niet altijd kan de ouder begrijpen wanneer verantwoordelijkheid kan worden overgedragen aan het kind;
• Op de fragiele leeftijd van 4-6 jaar zijn de woorden "beslis zelf" of "alles is in uw handen" mogelijk niet helemaal toepasselijk;
• Als u te veel verantwoordelijkheid op het kind legt, kan hij zijn eenzaamheid voelen en het vertrouwen in zichzelf verliezen.

Model van kritiek of haat - Dit is een gebruikelijk model dat door veel volwassenen wordt gebruikt, de meeste onbewust. In dit geval heeft iedereen zijn eigen moraal, maar het model is hetzelfde: in geval van slecht gedrag wordt het kind gestraft met stilte of wrok van de ouders en treedt er geen vergeving op totdat het kind de fout beseft en om vergeving vraagt. Het is moeilijk om iets toe te schrijven aan de voordelen van een dergelijke techniek, maar ze zijn:

• De ontwikkeling van een zeer pijnlijk, maar duidelijk verantwoordelijkheidsgevoel voor iemands acties;
• Het kind weegt elke actie af en vraagt ​​zich af of ze voor hem zullen schelden;
• Op een onbewust niveau wordt een kader vastgesteld in het gedrag waarvoor het kind niet zou moeten gaan.

Er zijn verschillende nadelen, maar ze zijn behoorlijk rampzalig:

• Een kind kan een psychologisch trauma krijgen op basis van een constant gevoel van angst, angst en twijfel, schuld kan hem bijna elke seconde achtervolgen;
• Het wordt voor een kind veel moeilijker om ouders te vertrouwen en angst voor hen leidt tot isolatie.

Elk van deze modellen in hun pure vorm kan de psyche van de kinderen schaden. Met een harmonieuze combinatie van voor- en nadelen kunt u echter de perfecte balans vinden.

Basisregels

Als we de actief gepromote principes van lerarenopleiding in moderne omstandigheden beschouwen, blijken de methoden die relevant zijn in de dagen van de USSR verouderd te zijn. De methode om gevoelens van schuld en schaamte aan te wakkeren, het gezag van kinderen, dwang en verboden te verliezen hebben niet alleen hun populariteit verloren, maar worden ook als negatief beschouwd. Tegenwoordig bevelen psychologen aan dat het onderwijsproces gebaseerd is op wederzijds respect en vertrouwen tussen kinderen en volwassenen.

Leerkrachten bevelen aan dat alle ouders eenvoudige regels gebruiken bij de communicatie met kinderen:

• Respecteer de persoonlijkheid van het kind, voorkom elke vorm van geweld tegen haar en verneder hem niet;
• Beheersen, maar keuzevrijheid geven;
• Bied kinderen vanaf jonge leeftijd de nodige voorwaarden zodat het proces van assimilatie van vaardigheden en kennis kwalitatief plaatsvindt;
• Het kind helpen bij het maken van keuzes of conclusies, hem alle voor- en nadelen uitleggen;
• Stel regels en eisen op en zorg voor de positieve houding van het kind tegenover hen;
• Zoveel mogelijk en vaker communiceren met het kind om wederzijds begrip en ontwikkeling van onbewuste vaardigheden, de vorming van spraak en sociale cultuur te ontwikkelen;
• Om verantwoordelijkheid en vertrouwen in kinderen te ontwikkelen, ter ondersteuning van alle ondernemingen en manifestaties van het initiatief;
• Een onderwijsmodel kiezen om de eenheid van het pedagogisch proces te organiseren, waarbij de steun van andere nabije volwassenen nodig is;
• Houd rekening met de leeftijd, vaardigheden, karakter en temperament van een kleuter;
• Vermijd verboden en valse beloften;
• Geef hem geleidelijk met de groei van het kind meer onafhankelijkheid;
• Werk aan jezelf om het beste voorbeeld voor een kind te zijn.

Op het eerste gezicht zijn deze regels eenvoudig en begrijpelijk, maar het naleven van elk van hen is uiterst belangrijk voor een kleuter om op te groeien om ontwikkeld en capabel te zijn.

Ontwikkelingsgebieden van een kleuters

Een periode van vier tot zes jaar is de tijd van de eerste leeftijdscrisis in het menselijk leven. Op deze leeftijd beginnen kinderen hun gebruikelijke leven te heroverwegen en nemen ze actief een voorbeeld van ouders en volwassenen. En de belangrijkste taak van de ouder op dit moment is het vormen van het verantwoordelijkheidsgevoel van een kind voor de acties die hij uitvoert. Bovendien is het noodzakelijk om een ​​kind te ontwikkelen volgens principes zoals:

• Lichamelijke opvoeding;
• intelligent;
• morele;
• sociale;
• Arbeid.

Voor de juiste vorming van een gezonde persoonlijkheid moet onderwijs volgens alle principes tegelijkertijd worden uitgevoerd.

Lichamelijke opvoeding

Het is niet voor niets dat het gezegde "In een gezond lichaam is een gezonde geest" zo populair is bij leraren. Talrijke studies hebben aangetoond dat kinderen sneller en beter informatie opnemen als ze gezond, fysiek actief zijn en een goede vitaliteit hebben. Daarom is fysieke ontwikkeling het eerste gebied waarop het nodig is om een ​​kind op te voeden.Opvoeders bevelen aan:

• Geef het kind een strikte dagelijkse routine en leer het zich er zelf aan te houden;
• Begin de dag met oefening en oefening;
• Dagelijkse wandeling met een kind in de frisse lucht, zonder langs speelplaatsen en fitnessapparatuur te gaan;
• Voorzie het van accessoires voor buitenactiviteiten: fiets, scooter, ballen, comfortabele loopschoenen;
• Wanneer een kind de juiste leeftijd bereikt, kies dan een sportgedeelte dat niet alleen verdere lichamelijke opvoeding biedt, maar ook aantrekkelijk is voor het kind.

Als in eerste instantie de taak van ouders is om voor lichamelijke ontwikkeling te zorgen, dan moet het kind op de leeftijd van zeven jaar voor het grootste deel zelfstandig zorgen. Bovendien is het noodzakelijk dat het kind het belang van lichamelijke ontwikkeling begrijpt.

intelligent

Het belangrijkste onderdeel van psychologisch onderwijs is intellectuele ontwikkeling. Dit is een reeks pedagogische acties, waarvan het doel is om de geest van een opgroeiende baby te ontwikkelen door hem de ervaring, kennis, vaardigheden, vaardigheden, evenals de normen van gedrag eigen aan de generatie, regels en beoordelingen over te dragen.

Afhankelijk van de leeftijd van het kind is de intellectuele ontwikkeling opgedeeld in fasen:

• 1-3 jaar;
• 4-6 jaar oud;
• 6-7 jaar oud.

Aan het begin van het eerste of tweede levensjaar ontwikkelt de intelligentie van de baby zich op het principe van visueel effectief denken. Hij verkent de nieuwe wereld op een tactiele, smaakvolle en olfactorische manier. Het doel van ouders op deze leeftijd is om de baby kennis te laten maken met nieuwe items en hoe deze te gebruiken.

Op de leeftijd van vier of zes verandert het denken in een visueel-figuratieve. Omdat ze nog steeds niet bekend zijn met concepten, maken kinderen er visuele beelden over. Tijdens deze periode is de belangrijkste voorwaarde voor opvoeding en ontwikkeling een goede sfeer in het gezin, waar ouders van houden en klaar staan ​​om alle vragen en behoeften te beantwoorden.

Na zes jaar wordt het denken van het kind speelser. Gedurende deze periode is het voor intellectuele educatie mogelijk om trainingen te organiseren in de vorm van spellen die concentratie, verbeelding en creatie bevorderen: poppen voeren, modelleren van plasticine, tekenen, bordspellen. Naast dergelijke spellen moeten er logische aanwezig zijn, waarvan het doel de vorming van wiskundige functies van de hersenen is: puzzels. mozaïek, ontwerpers.

moreel

Morele opvoeding bestaat uit het verklaren van de normen en gedragsregels. Het begrijpen van deze normen is individueel voor elke ouder; we kunnen alleen de manieren aanbevelen waarop moraliteit op verschillende leeftijden wordt ingebracht:

• Tot 1 jaar begrijpen kinderen niet wat “goed” en wat “slecht” is, en ouders kunnen hen het juiste gedragsmodel alleen laten zien door hun eigen voorbeeld. Ouders tonen genegenheid en liefde en cultiveren vertrouwen en positief denken bij de baby.
• Tot 2 jaar moet de belangrijkste tactiek van ouders zijn om situaties te voorkomen waarin het kind 'slecht' kan handelen in plaats van hem ervoor te schelden. Om bijvoorbeeld de kast te sluiten in plaats van de baby te berispen omdat hij erin is gegaan, niet naar de winkel te gaan voordat hij gaat eten, zodat hij geen snoep zou eten en hem zou vragen om te kopen. Vermijd complexe disciplinaire maatregelen en denk vooruit.
• Tussen 2 en 4 jaar begrijpen kinderen geen abstracte dingen: waarheid, vrijgevigheid, steun. Geef de kinderen echte voorbeelden, eenvoudige metaforen en onderdruk slechte daden stevig, doe het kalm en welwillend.
• Tussen 4 en 5 jaar komt de meest gunstige tijd om morele normen te versterken. Kinderen begrijpen abstracte concepten al perfect en nemen gemakkelijk verschillende voorbeelden op, vooral die in de buurt. Op deze leeftijd willen kinderen zijn zoals hun geliefden en hen vreugde bezorgen, zo verdiende lof en aanmoediging motiveren hen op de best mogelijke manier.
• Na 6 jaar begint de maatschappelijke verantwoordelijkheid zich te ontwikkelen.Op deze leeftijd moet het kind uitleggen dat andere mensen rechten hebben die moeten worden gerespecteerd, evenals het kader en de gedragsregels in de samenleving bepalen.

Verder werk aan moreel onderwijs wordt na 7 jaar uitgevoerd en hier worden ouders geholpen, en in bepaalde gevallen bemoeien de school, vrienden en andere mensen zich er helaas mee.

sociaal

Het proces van sociale educatie van kleuters omvat de overdracht van een systeem van waarden, gedragsnormen en algemeen aanvaarde kennis over de samenleving, en hangt af van de cultuur, het land en de kenmerken van de woonplaats. Morele normen, waardeoriëntaties en de gedragsnorm voor een kind worden primair bepaald door zijn familie, waardoor een persoonlijkheid wordt gevormd.

De aard van de communicatie van kleuters is niet-cognitief: de kinderen zijn geïnteresseerd in veel verschillende vragen en spraak wordt hun belangrijkste communicatiemiddel. De wens van kinderen van deze leeftijd is om kennis te vergaren over de wereld om hen heen, volwassenen vragen te stellen en hun gedrag te observeren. Tegelijkertijd wordt een persoonlijke manier van cognitie gevormd - de persoonlijke. Het kind moet zichzelf en andere mensen met elkaar vergelijken, daarom is een cruciaal moment van sociaal onderwijs op deze leeftijd communicatie met leeftijdsgenoten en volwassenen.

Het is het handigst om sociaal onderwijs te geven in het kader van games: de aard van de acties van het kind kan veel zeggen over zijn temperament en methoden om anderen te beïnvloeden. Door hem tijdens de spellen te volgen, kun je de voor- en nadelen van de sociale vaardigheden van de baby identificeren.

arbeid

Arbeidseducatie is een andere belangrijke factor in de ontwikkeling van psychologische verantwoordelijkheid. Op voorschoolse leeftijd worden verantwoordelijkheid, vaardigheden en de wens om te werken gevormd, daarom is het uiterst belangrijk om het kind te laten werken, vanaf 4-5 jaar. Activiteiten van ouders moeten activiteiten omvatten zoals:

• Hulp bij het bepalen van arbeidsdoelen;
• Bespreking van het arbeidsproces;
• Bespreking van de moraliteit van werk en het doel ervan: waarom en voor wie het wordt gedaan, wat zal het geven;
• Een kind leren hoe stapsgewijze activiteiten te plannen: hoe een taak correct in fasen uit te voeren;
• Wekkende interesse in werk en de voeding ervan;
• Bespreking van de resultaten;
• Aanmoediging van toewijding, interesse en verlangen van het kind om te werken;
• Controle en evaluatie van de voortgang van het werk en de resultaten ervan samen met de baby;
• Een kleuter aantrekken tot een gezamenlijk arbeidsproces;
• Het juiste verantwoordelijke voorbeeld geven;
• Hulp bij advies of daad;
• Het initiatief van het kind wakker maken om beslissingen te nemen en te beginnen met werken.

Arbeid ontwikkelt zich in een vier-zes-jarig kind snel verstandigheid, oplettendheid, geheugen, concentratie en observatie, en heeft ook een positieve invloed op de gezondheid.

Methoden van educatie van de auteur

Tegenwoordig zijn er veel nieuwe materialen en methoden voor het opvoeden van kinderen verschenen. Psychologen van over de hele wereld bevelen vol vertrouwen aan dat ouders van voorschoolse kinderen technieken als:

• De Nikitins-methode is het opleiden van gezonde en slimme kinderen. Klassiekleraren Boris en Elena Nikitina bevelen aan dat kinderen beginnen met leren door hen te observeren en de omgeving voor te bereiden op hun juiste ontwikkeling. Dit omvat: tafels, alfabet, kaarten die op de juiste plaatsen zijn opgehangen, simulatoren, sportuitrusting, kubussen, puzzels en andere elementen van het trainingssysteem;
• De Montessori-methode is uitgebreid onderwijs, waarvan het belangrijkste idee is dat kinderen eerst moeten leren schrijven, en dan tellen en lezen. De Montessori-methode is gericht op cognitieve, arbeids-, morele en sociale ontwikkeling;
• De methode van 'luie moeder'. De methode van de Russische psycholoog Anna Bykova, die relatief recent verscheen, maar al enorm populair is geworden, is om onafhankelijke kinderen op te voeden, van het ontwikkelen van vaardigheden op het gebied van cognitie, begrip en oplossingen voor kinderen. De methode is uiterst eenvoudig en effectief, bestaat uit het uitleggen en het geven van een voorbeeld door ouders;
• Doman's methode. Deze techniek is gemaakt door een Amerikaanse kinderarts en is ontworpen om mentale vaardigheden te vormen vanaf een vroege leeftijd tot zeven jaar. Het is gebaseerd op de overtuiging dat kinderen informatie uit afbeeldingen en woorden oneindig kunnen absorberen. De kaarten van Famous Doman helpen hierbij, evenals oefeningen voor de vroege ontwikkeling van spraak, leessnelheid, nieuwsgierigheid en woordenschat.

Er zijn een groot aantal vergelijkbare technieken, maar elke ouder heeft zijn eigen karakter en stijl van gedrag, dus zelden wordt iemand een aanhanger van slechts één techniek. Het principe "van overal" wordt beschouwd als een veel frequentere en meest optimale optie - wanneer de beste en belangrijkste uit elk systeem worden gehaald.

Opvoedingsproblemen van kleuters

Het is vanzelfsprekend dat alle ouders problemen hebben met het opvoeden van kinderen. Kinderen mogen niet bezwijken voor een of andere vorm van opvoeding, ongehoorzaam zijn aan hun ouders en op hun eigen manier handelen, soms wil je opgeven. In de overgrote meerderheid van de gevallen ontstaan ​​dergelijke problemen echter door veelgemaakte fouten van ouders. Bijvoorbeeld:

• overbezorgd. Overmatige zorg, de omgeving van het kind met hypertrofische aandacht en de angst van ouders voor elke slip leidt tot de ontwikkeling van symbiose of "interpenetratie". In dit geval wordt de relatie tussen de ouder en de baby te hecht en vernietigt de persoonlijke kwaliteiten en het karakter van deze laatste. Dit duidt op de onzekerheid van de ouders, zowel in zichzelf als in het kind, over de centralisatie van zijn persoonlijkheid, als de betekenis van zijn eigen leven.
• Totalitaire autoriteit. Vaak zetten ouders hun kind onder druk met meerdere eisen, een meedogenloze houding en compromisloze omstandigheden. Voor hen zijn het succes van het kind en de mening van de maatschappij over hem belangrijker, terwijl de gevoelens en verlangens van de baby een veel kleinere rol spelen. Onzekere persoonlijkheden, angstig en achterdochtig, kunnen uit dergelijke kinderen groeien.
• afwijzing. Verschillende situaties gebeuren in het leven: echtscheiding, moeilijke geboorte, geweld. Niet elke ouder kan met problemen omgaan en het kind niet associëren met slechte herinneringen. Afwijzing is emotioneel van aard en heeft ernstige gevolgen - een kind dat wordt opgevangen alleen omdat hij nergens anders heen kan, lijdt aan een educatief plan, ontvangt constante straf en mishandeling.
• aflaat. Hyperbescherming is de plaag van moderne gezinnen, waarbij de belangen van alle deelnemers afhangen van de wens van het kind. In een dergelijke situatie gaat het vermogen om de situatie goed in te schatten en adequaat te relateren aan zowel successen als mislukkingen, verloren. De reden voor buitensporige verwennerij is niet altijd een sterke liefde voor de baby, maar ook de onvervulde behoeften van de ouders zelf.

Als er ten minste een van de hierboven beschreven problemen is, is het de moeite waard om over te schakelen van de gedachte "Waarom faalt het kind niet?" Op de gedachte "Waarom kan ik hem niet opvoeden?" Het probleem moet zo snel mogelijk worden opgelost en de oorzaken van zijn verschijning in mezelf zoeken . En weiger in dit geval de hulp van een gespecialiseerde psycholoog niet, want de reden kan heel diep liggen.